Voor de tweede keer hier in de provincie Málaga tijdens deze winterperiode houd ik mij bezig met Vicks stoombaden, thee met verse gember, citroen, honing en zijn de tissues niet aan te slepen. Doodmoe van het hoesten en zere ribben doen mij besluiten om nog een dag langer in bed te blijven. Al gauw merk ik dat het vele slapen helpt bij genezen van deze heftige verkoudheid c.q. griep. Of ik mijzelf kan berusten in de situatie is helaas nog lastig. Dikke ogen van het tranen en niezen zorgen ervoor dat ik mij nog beroerder voel als ik in de spiegel kijk. Getver, wat voel ik mij ellendig en zo verschrikkelijk zielig, natuurlijk houd ik mij groot en sterk, want ik kan en red mij wel alleen.

Vooral balen dat er niets uit mijn handen komt en dat ik niets kan ondernemen. Nadat de eerste dagen al hangend, liggend en slapend aan mij voorbijgaan, sta ik vandaag onder een hete douche en spreek mijzelf voor het eerst weer eens wat liever toe. Ik teken een groot hart op de spiegel en krijg schrijfinspiratie voor dit liefdesblog.

De kracht van liefde
‘Wat zou liefde doen?’ Een vraag die ik vaak stel als ik in lastige situaties zit – als ik niet kan kiezen, omdat ik de ander niet wil kwetsen, of bij vraagstukken van anderen, dan stel ik hen de vraag, gewoon hardop – ‘wat zou liefde doen?’ Mijn ervaring is dat vaak de uitdrukking in het gezicht verzacht, kaken ontspannen en een ingehouden adem komt vrij met een wat diepere zucht. Vanuit liefde zijn de antwoorden er heus niet meteen, maar er ontstaat wel een begripvolle kijk op de hele situatie. De pijn, wrok, teleurstelling die eerst zo overheerste, zakt wat weg en maakt plaats voor verzoening of verzachtende omstandigheden.

Wat zie ik in de spiegel?
Ik kijk naar mijn vertroebelde spiegelbeeld en zie dat ik nog zeker niet fit ben, wel al stukken beter dan ene paar dagen geleden. Wat kan ik benoemen wat positief is i.p.v. alle rimpels en grijze haren te tellen? Gezien mijn leeftijd en levenservaringen mag ik toch niet klagen, bedenk ik mij: mooie nog witte tanden, sprekende ogen en meestal een grote glimlach, eigenwijze sproetjes in een zongebruind gezicht en een rommelige haarcoupe. 

Liefde ontvangen in vele vormen
‘Ach dit ben ik …. Wees blij en trots op waar je nu bent en wat je doet’ vermaan ik mijzelf. ‘Wees dankbaar voor alle liefde die er om je heen is en die je mag ontvangen, in vele vormen. Ik ben nog niet gelukkig in de passionele liefde; in de vorm van een vaste partner om dit fijne leven hier in Spanje mee te delen. Een maatje waar ik op kan bouwen en hij op mij. Diegene waarmee ik nog fijne reizen en mooie momenten mee mag beleven. Nee, die loopt nog ergens rond, totdat we elkaar vanzelf vinden.’ Zo mijmer ik wat over de liefde…

• Ik benoem mijn zoon, mijn kleinkind, ik had hen gisteren nog op beeld via Whatsapp. Dan spat de liefde ervan af! Echte moederliefde.
• Ik denk ook aan mijn moeder, mijn zus, mijn broer en aanhang – de familieliefde.
• Dan de vele vriendschappen die ik stuk voor stuk in mijn hart meedraag. Vriendenschappelijke liefde.
• En ik vind hier in Spanje aansluiting bij verschillende culturen, ik geniet enorm in de danswereld met jong en oud.
• De rijke verbinding met een grote groep Nederlanders hier in de regio
• En dan nog iedereen in Nederland.

Liefde kent vele vormen en het is een uitwisseling van geven en ontvangen.

Zelfliefde
Als ik wat verder onderzoek op internet, kom ik tot de volgende voor mij passende omschrijving tegen van zelfliefde:

“Zelfliefde betekent jezelf accepteren zoals je bent op dit moment, voor alles wat je bent. Je emoties accepteren voor wat ze zijn en je fysieke, emotionele en mentale welzijn op de eerste plaats zetten.” 

Ja, ik tap nu in op positiviteit, op berusting dat ik deze dagen wel doorkom in vertrouwen. Dat mijn lijf deze griep wel aankan en dat rust houden weer even nodig was om tot inzicht te komen. 

Universele liefde
Terwijl ik zo meer en meer bewust ben van dat ik mijzelf compleet mag accepteren, dat ik vanuit zelfliefde juist contact maak met de universele liefde. In mijn ogen de grootste bron van het leven. De voor mij passende omschrijving van universele liefde lees ik op viaonovalis.nl:

“Universele liefde is een term die verwijst naar een onvoorwaardelijke en niet-selectieve liefde die wordt gevoeld en geuit voor alle wezens en entiteiten in het universum. Het is een liefde die verder gaat dan persoonlijke relaties of voorkeuren en omvat de hele mensheid, de natuur en zelfs het hele universum. Deze vorm van liefde wordt vaak beschouwd als een hogere vorm van liefde, omdat het verder gaat dan aardse liefde. Het is een liefde die niet oordeelt, niet discrimineert en niet beperkt is door ras, religie, cultuur of geaardheid. Het idee van deze vorm van liefde is al eeuwenoud en is terug te vinden in veel spirituele en filosofische tradities, waaronder het boeddhisme, het hindoeïsme, het christendom en het taoïsme. In deze tradities wordt universele liefde vaak beschouwd als de hoogste spirituele waarde en wordt gezien als de sleutel tot vrede, harmonie en verlichting.”

Dat het onvoorwaardelijk en niet selectief is en dat er geen oordeel is en geen discriminatie op ras, religie of geaardheid spreekt mij vooral aan. Dat die universele liefde groter mag groeien zodat mens en dier – waar dan ook ter wereld – zichzelf mogen zijn. 

Rust, zelfliefde en zon
Rust en zelfliefde kunnen we op zijn tijd wel gebruiken. Misschien wil jij er even tussenuit, naar de zon? Kijk dan op www.laurogolfapartment.com

Het bericht Met zelfliefde maak je contact met de universele liefde verscheen eerst op Blogzinnig.nl.