Languit lig ik hier, aan de Nederlandse zee, met mijn blote lijf onder de parasol. Het is een wat bewolkte maandagmiddag. Er staat een stevige wind die het doek van de parasol laat klapperen, evenals mijn haar dat alle kanten uitwaait. Ik sluit mijn ogen en luister naar het geluid van de krachtige golven en besef mij heel goed: deze natuurlijke beweging gaat altijd door. Het constante ritme, de geur van de zilte zee. Ze nemen mijn gedachten mee naar het verleden. 

Die zware periode waarin ik duidelijk had te ontdekken wat of hoe ik verder wilde in het leven. Ik kan het nu vergelijken met de donkere wolken die deze middag voor de zon hangen. Ze gaan voorbij.

Gefocust zette ik een stip aan de horizon
Geel was voor mij de kleur waarmee ik langzaam, maar heel gericht een nieuwe koers koos. Zoals je in het blog De kleur die haar leven veranderde, van Anne-Lies Smal, kunt lezen. Gefocust zette ik een stip aan de horizon. En hoe spannend ik de reis ook vond, ik gaf niet op. Waar de kracht of moed vandaan kwam weet ik zelf niet, maar ik deed het. De stap naar het onbekende Andalusië.

Zo kies ik nu nog steeds bewust mijn kleuren en geniet ik wanneer ik een ander erover mag vertellen of mag coachen met de kracht van kleur. Met meer kleur in je leven ervaar je de balans vanuit jezelf. Je hebt het echter wel zelf te doen en dat is niet altijd gemakkelijk.

Dan gaat het leven bijna vanzelf
Deze lente en zomer was die vrolijke geel volop aanwezig. Ik verblijf wat langer in Nederland, en als alles zo lekker loopt, gaat het leven bijna vanzelf, net als de golven. Het is een fantastische tijd, iedere ervaring uit zich in dankbaarheid en respect. De verliefdheid en de kriebels in mijn buik zorgden er zelfs voor dat ik tijdens mijn bezoek aan Málaga met plezier een week eerder terugvloog naar Nederland.

Gekwetst trek ik mij terug
Toch zijn de eerste barstjes zichtbaar en besproken, heel voorzichtig proberen we wat is bij elkaar te houden. Bij mij raakt het oude pijnen en slaat de onzekerheid toe, het heeft alles met geduld en tijd te maken. Mijn valkuilen herken ik en sta meteen ‘on hold’. In de wachtstand heb ik geen controle en ervaar ik de fysieke afstand als een foute droom. De ander kiest voor eigen tijd en onderzoekt hoe hij verder wil, zijn communicatie is oprecht maar ook tegenstrijdig. De liefde is er, maar hoe verder? Vragen zonder concrete antwoorden. Gekwetst trek ik mij terug en kies ook duidelijk voor mijzelf.

Waar sta ik nog in het grote geheel?
Eerst naar de zee, het strand, de zon. In die uren kan ik mezelf weer terugvinden. Het zilte zeewater heelt mijn wonden, Mijn hart doet zeer, de tranen vloeien onopgemerkt in het grote geheel. Het grote geheel… deze woordkeuze maakt dat ik ook nog wat te doen heb, even los van alle emotie – waar sta ik nog in het grote geheel, wie ben ik en wat doe ik zoal? Waar ligt mijn focus? Ben ik nog gericht bezig met mijn passie en mijn drijfveer?

Als ik later op de dag de golven nog een keer trotseer, voel ik mij bij de laatste passen uit het zeewater weer sterker, veerkrachtig, meer opgelucht.

Geluksstofje
Met een nieuw inzicht werk ik de dag erna aan alle content en durf ik opnieuw een foto van mijn blijde hoofd te posten. Samen met andere blijde gezichten, want ja, ik ontvang met regelmaat gasten in mijn twee appartementen in Zuid-Spanje. Ze genieten intens – van de Spaanse keuken, de mañana-instelling, de gastvrijheid en het dansen. Ik nodig ze namelijk ook mee uit naar een Salsa- en Bachata-avond, ze ervaren hiermee eveneens dat stukje lichtheid en plezier. Het bewegen zorgt voor ontspanning. En doordat je altijd met een ander danst, heb je connectie en ervaar je dat geluksstofje als het samen lukt om op de maat en de muziek de passen te doen.

Positiviteit en dankbaarheid
Het leven is nou eenmaal een leerproces, stap voor stap, golf voor golf. Ik blijf in vertrouwen op dat wat voor mij belangrijk is. Ik koester oprechte vriendschappen, stuur zakelijk tijdig bij waar nodig, en ga ik altijd door op positiviteit en dankbaarheid. Daar waar een deur dichtgaat zal er ook weer een opengaan. Of staat deze nog op een kier? Voor nu is alles goed en berust ik in wat is. Ik zie wel wat komen gaat. 

Mijn deuren staan wijd open
Bij www.vakantiehuizenbuitenland.nl staat de deur altijd wijd open. Kom je deze nazomer nog lekker genieten van de Spaanse zon? Vraag naar de beschikbaarheid via het contactformulier en wie weet zien we elkaar in Zuid-Spanje. 

Het bericht Tranen aan de Hollandse kust verscheen eerst op Blogzinnig.nl.